Բանաստեղծություն: Պատուհանից դուրս

Ամսաթիվ

Պատուհանից դուրս աշունն է լալիս,
Մարմնումս հոգիս դողում է անձայն,
Ես քեզ եմ փնտրում, ուր ես սիրելիս,
Որտեղ ես կորել ցրտին այս աշնան:


Տերևներն ասես զույգեր են փնտրում,
Բայց ես իմ զույգին չեմ գտնում, ավա~ղ,
ՈՒ ամբողջ կյանքում ես սեր եմ փնտրում,
Իսկ տերևները պարում են խաղաղ:


Պատուհանից դուրս քամիներն անձայն
Օրոր են ասում ամբողջ աշխարհին,
Իսկ ես չեմ քնում, նստում եմ անձայն
ՈՒ տխուր նայում քո ճանապարհին:


Հեռվում ճոճվում է լացող ուռենին,
Որի ճյուղերը վարսերիդ նման
Թեթև հպվում են դողացող հողին
Ու ջերմացնում են շուրթերը նրա:


Իսկ ես մրսում եմ այս աշնան ցրտից,
Մարմնումս հոգիս դողում է անձայն...
Խելագարվում եմ քո խենթ կարոտից…
Իսկ դրսում աշունն է լալիս մեղմաձայն:

Հավանեցի՞ր, դե տեղեկացրու ընկերներիդ,
կարդա նաև նմանատիպ գրառումները 😊

մեկնաբանություն Facebook-ի պրոֆիլով
0 մեկնաբանություն Google-ի պրոֆիլով

Գրել մեկնաբանություն