Բանաստեղծություն: Հոգնել եմ արդեն...
![](https://1.bp.blogspot.com/-LN7Nn40PC1Q/XywdvjMHYbI/AAAAAAAAlAQ/psfAd8Ql_YAFvTu_-7_np67HPczVcMb4wCLcBGAsYHQ/s200/Generic-calendar-page-icon.png)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkEFC7kwHUBSWuwjNQZ5Isd92KZlMU5h9QoprK5C78SIGratsn8AfD888KlJpP5PWJeXFE4L-x3BbLvk4GSs1mDFvodDUqkdc5bDlKL2PZxD7XVcD1eDysdC5O8-u5Xy_ygMxHq61EZi0/s1600/%D5%A2%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6.jpg)
Առաջին հերթին ինքս ինձանից:
Առավել ևս հոգնել եմ կյանքի
Այս միապաղաղ անդարձ ընթացքից,
Անտարբերության ցավոտ հարվածից
Իրականության խեղդող ծիծաղից:
Հոգնել եմ նաև այստեղ կամ այնտեղ
Կամ մեկի հանդեպ, սխալ չանելու`
Ոչինչ չանելու անիմաստ վախից...
Չեմ ուզում խոսել,
Չեմ ուզում լսել,
Չեմ ուզում նույնիսկ ես արդեն լացել:
Եվ ծիծաղելն էլ չի հրապուրում,
Քանզի ծիծաղի առիթի դեպքում
Մինչև վերջ բացվել չեմ կարողանում: