Բանաստեղծություն: Թե ինչ է սերը

Ամսաթիվ

Թե ի՞նչ է սերը
Երևի ոչ ոք չի կարող ասել
Իրոք` որքան մարդ, մի այդքան էլ սեր,
Իսկ որ իմանաս, ինչ բան է սերը
Նախ պետք է սիրես:
Այո', գալիս է նա հանկարծակի,
Երբեմն էլ նույնիսկ հակառակ սրտի,
Մարդիկ կարող են առյուծին խեղդել,
Եվ նա կկռվի անզոր, անտարբեր.
Սերը միակն է,
Որ երբ ցանկանաս խեղդել, խանգարել,
Նա կուժեղանա այդքան առավել:
Մի տարօրինակ զգացում է այդ,
Երբ ուրիշին է իր մեջ կրում մարդ,
Որտեղ էլ մտնում, նրան ես փնտրում,
Սիրտդ զարկում է նրան տեսնելիս
Նրա անունն արտասանելիս
Կամ նրա մասին մի բառ լսելիս:
Գուցե մի մարդ է նա սովորական,
Բայց անսովոր է քեզ համար այնքան,
Անթերի է նա, պաշտելի է նա,
Իսկ եթե անգամ ունի թերություն,
Սիրելի է դա, առավելություն:
Թե սիրահարին հարցնեն այս պահին
Ինչ մոլորակ է ցանկանում տեսնել,
Կասի` ուզում եմ լոկ նրան տեսնել:


Հեղինակ՝ Պարույր Սևակ

Հավանեցի՞ր, դե տեղեկացրու ընկերներիդ,
կարդա նաև նմանատիպ գրառումները 😊

մեկնաբանություն Facebook-ի պրոֆիլով
3 մեկնաբանություն Google-ի պրոֆիլով

3 մեկնաբ.:

  1. P.Sevakn e hexinak@... bayc banastexcutyun@ amboxjovin che grvac

    ReplyDelete
  2. Հեղինակը Պարույր Սևակն է: Բայց բանաստեղծությունը այստեղ կիսատ է գրված:

    ReplyDelete
  3. Թե ի՞նչ է սերը
    Երևի ոչ ոք չի կարող ասել:
    Իրոք` որքան մարդ, մի այդքան էլ սեր:
    Իսկ որ իմանաս` ինչ բան է սիրել,
    Նախ պետք է… սիրել:
    Այո գալիս է նա հանկարծակի,
    Երբեմն նույնիսկ հակառակ սրտի:
    Մարդիկ կարող են առյուծին խեղդել,
    Եվ նա կփռվի անզոր, անտարբեր:
    Սերը միակն է,
    Որ երբ ցանկանաս խեղդել, խանգարել,
    Նա կուժեղանա այնքան առավել:
    Մի տարօրինակ զգացում է այդ,
    Երբ ուրիշին է իր մեջ կրում մարդ:
    Որտեղ էլ մտնես`
    Նրան ես փնտրում,
    Սիրտդ զարկում է նրան տեսնելիս,
    Նրա անունը արտասանելիս,
    Կամ նրա մասին մի բառ լսելիս…
    Գուցե մի մարդ է նա սովորական,
    Բայց անսովոր է քեզ համար այնքան:
    Անթերի է նա,
    Պաշտելի է նա:
    Իսկ եթե անգամ ունի թերություն,
    Սիրելի է, դա առավելություն:
    Թե սիրահարին,
    Ասեն այս պահին
    Ի՞նչ մոլորակ ես ցանկանում տեսնել,
    Կասի` ուզում եմ… լոկ նրան տեսնել:
    Եվ սիրելի է ոչ միայն հենց նա,
    Այլև այն տունը, ուր ապրում է նա,
    Այն ճամփան, որով քայլել է, անցել,
    Այն գիրքը, որը նա է կարդացել,
    Այն շորը, որը սիրում է հագնել
    (Եվ որը սիրով կուզեիր հանել…)
    Մարդուն են ստիպել, որ նա
    Նույնիսկ մահանա
    Բայց ստիպելով չեն կարող սիրել…
    Կարող են հարգել, սակայն չսիրել:
    Եվ սիրահարվել, սակայն… չսիրել:
    Սերն այն է, երբ որ դառնում կրկնակի`
    Չես ապրում` առանց սիրած էակի:
    Տանող հրթիռ է սերը զորավոր,
    Սիրելուց նաև դառնում են… անզոր
    Եվ նա է ջահել,
    Ով գիտի սիրել:
    Ասում են` սերը թռիչք է, մեծ երգ,
    Ամուսնությունը`
    Մի հարկադրված ու երկար վայրէջք…
    Ես այդ չգիտեմ:
    Ես միայն գիտեմ,
    Որ չկա պատիժ մեծ ու ահարկու,
    Քան ամուսնանալ նրա հետ կյանքում,
    Որ քեզ չի հարգում:
    Եվ պե՞տք է միթե, ուզո՞ւմ ես միթե,
    Որ տուն գաս, սակայն
    Չդիմավորի սիրով իսկական
    Քեզ չկարոտի և քեզ չսպասի
    Իր սիրո խոսքերն ուրիշին ասի,
    Քո գգվանքներն ու շոյանքը մերժի,
    Ուրիշին ձգտի, ուրիշին հիշի,
    Երբ առանց այն էլ` այս մեծ աշխարհում
    Ուրիշը միշտ էլ երազ է թվում…
    Իսկ կա՞ երկրորդ սեր:
    Մարդ երկրորդ անգամ կարո՞ղ է սիրել:
    Կարող է անշուշտ
    Բայց դա կրկնություն կարող է լինել:
    Նույն զգացումը կապրի նա էլի,
    Բայց ոչ… անսովոր ու զարմանալի:
    Առաջին սերը… Գագարինի պես
    Զարմանալի է, նոր է իսկապես:
    Երկրորդը` ինչպես տղաներն հաջորդ`
    Մի քիչ փորձված ու հաջող:
    Նրանք ավելի հաջող են թեպետ,
    Բայց Գագարինն է հիշվելու հավետ…
    Եվ, այնուհանդերձ,
    Բոլորիդ սեր եմ ցանկանում ես մեծ
    Մեկ անգամ լինի, երկու, թե երեք,
    Միայն թե եղեք:
    Եվ ցանկանում եմ պարզ հայտարարել –
    Միայն լավ մարդիկ կարող են սիրել:
    Ես մարդկանց համար չգիտեմ անգիր
    Սիրուց ավելի լավ բնութագիր:
    Եվ իրոք` երբեք դժբախտ սեր չկա:
    Իրոք` ով սիրում` երջանիկ է նա:
    Ուստի մաղթում եմ բոլորիդ մեկ-մեկ`
    Երջանիկ եղեք…

    ReplyDelete